بازی نوعی تغذیه روح برای کودکان است و به هر نوع فعالیتی که توسط آن ها انجام می شود گفته می شود. بازی کردن بچه ها در سنین مختلف متفاوت می باشد. به عنوان مثال در ماه های اولیه تولد و قبل از راه رفتن آن ها با حرکت دادن دست و پاهای خود و یا توجه به صدای اشیائی مثل جغجغه سرگرم می شوند. اما کودکان در سن یکسالگی که تازه شروع به راه رفتن می کنند عموماً بازی و سرگرمی آن ها همان دویدن های مکرر می باشد. با توجه به این خصوصیت کودکان متوجه می شویم تا زمانی که نوع بازی جذابیت داشته باشد به انجام آن می پردازند، بنابراین بهتر است حین انتخاب اسباب بازی های جذاب و دوست داشتنی به سن و درک کودک که متناسب با انجام بازی های مرتبط با اسباب بازی باشد توجه نموده تا کودک از سرگرم شدن با آن ها دچار خستگی و دلزدگی نشود.